ترک مورفین

ترک مورفین به طور معمول ۲ هفته طول می کشد. علائم ترک از روز دوم به اوج خود می رسد و تا روز چهارم ترک مورفین ادامه می یابد، سپس رو به کاهش می رود. ترک مورفین به دلیل عوارض تنفسی لازم است حتما تحت نظر پزشک متخصص در مرکز ترک مورفین انجام شود.

 

مورفین چیست؟

مورفین یک داروی تجویزی قوی است و یک آلکالوئید طبیعی است که در گیاه خشخاش یافت می شود. این دارو با اتصال به گیرنده های خاص مغز و نخاع عمل می کند که درد را کاهش می دهد و احساس آرامش و سرخوشی را تقویت می کند. مرفین معمولاً برای تسکین دردهای شدید یا مزمن استفاده می شود و به اشکال مختلف از جمله قرص، تزریق و چسب در دسترس است.

مورفین در دسته دارو های آرام بخش و مسکن قرار می گیرد؛ در نتیجه این دارو در زمینه درمانی، کاربرد بسیار گسترده ای دارد. متاسفانه این دارو دارای خاصیت اعتیاد زایی است و در صورت مصرف ناسالم مکرر، ممکن است اعتیاد در افراد مصرف کننده ایجاد گردد.

مورفین یک مخدر طبیعی است که از مشتقات اصلی گیاه تریاک بدست می آید و جزء نخستین دارو های اوپیوئیدی در تاریخ دارو سازی، شناخته می شود. داروی مورفین بصورت مستقیم به گیرنده‌ های عصبی اوپیوئیدی در مغز و نخاع متصل شده و سبب کاهش درد در افراد می گردد.

ماده مورفین به دلیل ساختار شیمیایی ساده ای که دارد و از طرف دیگر بدلیل وجود آثار قدرتمندی که بر این گیرنده‌ ها می گذارند، اغلب در جهت درمان درد های بسیار شدید و مزمن نظیر درد های پس از جراحی، مورد استفاده قرار می گیرد.

موارد استفاده از مورفین

داروی مورفین به عنوان یک داروی مؤثر و رایج، در جهت تسکین و کاهش درد و افزایش وضعیت راحتی بیماران مورد استفاده قرار می گیرد؛ ولی باید توجه داشت که این ماده می تواند سبب بروز عوارض جانبی جدی و خطراتی در افراد گردد. از این روست که مصرف این دارو نیازمند تجویز و نظارت پزشک متخصص می باشد. از جمله مواردی که در آن ها نیاز به مورفین مشاهده می شود، می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• سرطان
• درد های مزمن
• کمر درد های شدید
• درد های شدید معده
• ضد سرفه های شدید
• درد زخم و جراحت
• ضد اسهال برای بیماری های مزمن
• درد های پس از جراحی
• سنگ کلیه
• درد های ناشی از بیماری های خونی
• درد در بیماران قلبی

چگونگی کارکرد مورفین در بدن

مورفین سبب مسدود سازی سیگنال ‌های درد در سلول های عصبی مغز و نخاع می گردد. در نتیجه دارای کاررایی فوری و عالی برای تسکین درد های متوسط ​​تا شدید می باشد. این ماده دارویی اغلب بصورت قرص مورد استفاده قرار می گیرد ولی می توان از آن بشکل شیاف مورفین با داشتن فرمولاسیون درای آثار یک ‌باره نیز در جهت کاهش درد فوری استفاده کرد.

مورفین به طبقه ای از تسکین دهنده‌ های مخدر تعلق دارد که در مقایسه با تسکین دهنده های عادی نظیر نوافن، عملکرد فوری در جهت کاهش احساس درد و واکنش بدن به آن را دارد. بنابراین مصرف مورفین ممکن است بصورت تزریفی نیز رایج باشد که البته انواع بزشکی و درمانی آن به شکل قرص و شیاف تولید و توزیع می گردد ولی بطور کلی استفاده از مورفین به طرق محتلفی نظیر خوراکی نیز انجام می گیرد.

مصرف همزمان مورفین و الکل

مصرف همزمان مواد مخدر با الکل می تواند بسیار خطرناک باشد زیرا ممکن است اثرات غیرمنتظره و یا قوی تری نسبت به هر دو ماده به تنهایی ایجاد کند. مخلوط کردن مورفین با الکل یا سایر داروهای مضعف CNS مانند بنزودیازپین ها می تواند یک عمل خطرناک باشد. می تواند خطر ابتلا به افسردگی تنفسی، آرامبخشی عمیق، کما و مرگ را در افراد افزایش دهد.

آیا مورفین اعتیاد آور است؟

در پاسخ به این سوال که آیا مصرف مورفین اعتیاد زا است و یا خیر، باید گفت پاسخ بله است؛ در واقع مورفین بصورت قرص مورد استفاده قرار می گیرد و به دلیل ساختار گیاه پایه ای خود که تریاک است، مخدر در نظر گرفته می شود حتی با اینکه یک نوع دارو است؛ در نتیجه مورفین نیز توان ایجاد وابستگی روانی و جسمی را در افراد مصرف کننده، می تواند ایجاد کند.

به تدریج و با گذشت زمان، نه تنها افراد مصرف کننده وابسته به این دارو می‌ شوند، بلکه خطر اعتیاد به مورفین نیز در این افراد جدی می شود و در نهایت مسیر ترک مورفین و درمان آن ممکن است بسیار سخت و دارای عوارض ناخوشایندی باشد.

بطور کلی می توان روند معتاد شدن افراد به این دارو را در کارکرد تغییرات زیستی _ شیمیایی مغز، بررسی کرد؛ مورفین با اثر گذاری بر گیرنده ‌های خاصی در  مغز، سبب رفع احساس درد در مناطق عصبی می گردد. نکته مهم در اعتیاد به مورفین این است که با مصرف مکرر آن، مغز برای حفظ و تجربه مجدد حالت مورد نظر و بر اثر مصرف مکرر، به وجود دارو در بدن عادت می کند که سبب اختلال در کارکرد طبیغی بدن و وابستگی به مورفین می گردد.

 

 

اعتیاد به مورفین

اعتیاد به مورفین شکلی از اعتیاد به داروهای تجویزی است که در آن به مصرف اجباری مورفین ادامه می‌دهید، حتی اگر باعث ایجاد مشکلاتی برای سلامتی یا جنبه‌های مختلف زندگی شما شود. اعتیاد به مورفین می تواند در اثر استفاده تفریحی، سوء استفاده از نسخه مرفین یا در نتیجه خوددرمانی ایجاد شود. استفاده مزمن از مورفین، شیمی مغز را تغییر می‌دهد، که منجر به تحمل (نیاز به مقدار بیشتری از دارو برای رسیدن به نتایج مورد نظر) و وابستگی (نیاز به مرفین برای احساس “طبیعی” و تجربه علائم ترک در هنگام تلاش برای متوقف کردن آن می‌شود. در صورت اعتیاد ترک مورفین به تنهایی و بدون کمک حرفه ای دشوار است.

اعتیاد به مورفین با داشتن برخی از معیارهای زیر قابل شناسایی است.

• ناتوانی در کاهش یا توقف مصرف مورفین
• صرف زمان زیادی برای تهیه و استفاده از آن
• ادامه مصرف مواد افیونی با وجود داشتن مشکلات بین فردی یا اجتماعی که ناشی از مصرف مواد است
• ترک فعالیت های اجتماعی، تفریحی یا شغلی به دلیل مصرف مواد افیونی
• ایجاد تحمل یا نیاز به مقادیر فزاینده از مورفین برای دستیابی به اثرات قبلی

اگر هر یک از موارد ذکر شده در بالا را در خود می بینید به این معنی است که شما دچار وابستگی و اعتیاد به مورفین شده اید. برای جلوگیری از عوارض بیشتر، بهتر است هر چه زودتر به مرکز ترک مورفین مراجعه کنید تا روند درمان و ترک مورفین را آغاز کنید.

علائم اعتیاد به مورفین

تشخیص اعتیاد به مرفین کار بسیار سختی می باشد، به خصوص برای افرادی که مرفین را با تجویز پزشک مصرف می کنند. بطور کلی تعدادی از علائم اعتیاد به مورفین عبارتند از:

• لکنت زبان
• بی احتیاطی
• پدید آمدن لکه و جوش ‌های ریز در نقاط مختلف بدن
• تحریک پذیری
• کاهش تنفس
• بی اهمیت شدن مسئولیت های روزانه
• تغییرات پوستی مانند ظاهر شدن رنگ‌دانه ‌های کبود طور در نقاط مختلف بدن
• نوسانات خلقی
• تغییر در اشتها
• مشکل در روابط اجتماعی
• سرگیجه مزمن
• خستگی شدید
• تقاضای پول بدون ذکر دلیل
• پنهان کردن لوازم خود از دیگران
• تکان ‌های غیر عادی در عضلات
• ایجاد نا آرامی و تنش در بین اعضای خانواده و دوستان
• گوشه گیری از دوستان و خانواده
• غیبت ‌های غیر موجه و طولانی مدت
• بی علاقگی فرد به فعالیت ‌هایی که در گذشته به آن ها علاقمند بوده
• امتناع از حضور در جمع ‌های دوستانه و مهمانی ‌ها به خصوص در جمع‌ خانوادگی

 

عوارض اعتیاد به مورفین

اثرات منفی اعتیاد به مورفین بر سلامتی جدی و طولانی مدت است و می تواند شامل موارد زیر باشد:

1. افسردگی تنفسی: مصرف مزمن مورفین می تواند عملکرد تنفسی را به میزان قابل توجهی کاهش دهد و منجر به هیپوکسی شود، وضعیتی که در آن اکسیژن کافی به مغز نمی رسد. این به طور بالقوه می تواند منجر به آسیب شدید مغزی یا حتی مرگ شود.
2. مشکلات گوارشی: مورفین سیستم گوارش را کند می کند که اغلب منجر به یبوست می شود. با گذشت زمان، این می تواند به مشکلات گوارشی جدی تری از جمله انسداد روده و سوراخ شدن منجر شود.
3. اختلالات سلامت روان: اعتیاد به مورفین اغلب با مشکلات سلامت روان همراه است. و می تواند شرایط موجود مانند افسردگی و اضطراب را تشدید کند. خود چرخه اعتیاد به مورفین، با دوره‌های پرخاشگری و ترک مورفین نیز می‌تواند آغازگر شروع جدید این اختلالات باشد.
4. سرکوب سیستم ایمنی: مواد افیونی مانند مورفین می توانند سیستم ایمنی را تضعیف کنند و کاربران را مستعد ابتلا به عفونت ها کنند. این می تواند منجر به افزایش خطر ابتلا به بیماری های رایج و همچنین عفونت های بالقوه شدید یا فرصت طلب شود.
5. مشکلات قلبی عروقی: مصرف مورفین همچنین می تواند منجر به طیف وسیعی از مشکلات قلبی عروقی شود. اینها شامل ریتم غیر طبیعی قلب و افزایش خطر حمله قلبی، به ویژه در کسانی که مورفین تزریق می کنند، می باشد.
6. اختلال عملکرد هورمونی: مصرف طولانی مدت مواد افیونی می تواند عملکرد طبیعی سیستم غدد درون ریز را مختل کند و منجر به مشکلاتی مانند کاهش میل جنسی، ناباروری، خستگی، افسردگی، اضطراب و به طور کلی کاهش کیفیت زندگی شود.
7. خطر مصرف بیش از حد: مورفین دارای خطر بالای مصرف بیش از حد است، به ویژه هنگامی که در دوزهای بالا یا ترکیب با مواد دیگر استفاده شود. مصرف بیش از حد می تواند منجر به افسردگی شدید تنفسی شود،

سایر عوارض اعتیاد به مورفین

هر اعتیادی دارای عوارض کوتاه مدت و طولانی مدت مخصوص به خود است که عوارض اعیاد به مورفین نیز از این قائده مستسنی نیستند. تعدادی از این عوارض عبارتند از:

• خواب آلودگی
• تنفس آهسته
• عدم توانایی تمرکز
• بی تفاوتی
• توهم
• حالت تهوع
• خارش پوست
• سرگیجه
• خشکی دهان
• تغییرات خلق و خوی
• افزایش ضربان قلب
• عصبی شدن
• کاهش عملکرد جنسی
• احساس درد در قفسه سینه
• یبوست شدید احساس آرامش کاذب
• تضعیف سیستم ایمنی بدن
• حس رضایتمندی کاذب
• کاهش عکس العمل در حین رانندگی
• بی قراری
• مسدود شدن رگ ها
• کما
• مرگ

 

درمان اعتیاد و ترک مورفین

با توجه به مشکلات گسنرده ای که اعتیاد می تواند بر زندگی افراد بگذارد، به نظر می رسد بهتر است هرچه زود تر اقدام به ترک مصرف مورفین، درمان اعتیاد به آن و بهبودی کرد تا از عوارض جدی تر و خطرات عمیق تر ناشی از اعتیاد به مورفین پیشگیری کرد.

درمان اعتیاد به مورفین اغلب با سم زدایی شروع می شود، جایی که دارو به تدریج تحت نظارت پزشکی از بدن شما دفع می شود. این معمولاً شامل کاهش تدریجی مورفین برای جلوگیری از شدیدترین علائم ترک مورفین است و همچنین ممکن است به داروهای حمایتی نیاز داشته باشد. مرحله بعدی توانبخشی است که شامل درمان برای رسیدگی به علل ریشه ای اعتیاد به مورفین و یادگیری راهبردهای مقابله ای جدید برای جلوگیری از عود در آینده است.

روان درمانی زمانی بهترین نتیجه می دهد که متناسب با فرد باشد. چیزی که برای یک نفر جواب می دهد ممکن است برای شخص دیگری موثر نباشد. برخی از افراد، مانند افرادی که دارای اختلالات روانی همزمان، محیط های زندگی ناپایدار یا در معرض خطر بالاتر عود پس از ترک مورفین هستند بهتر است در مرکز بستری ترک اعتیاد درمان شوند. برخی دیگر از بیماران ممکن است به دلیل محدودیت های شغلی یا تحصیلی نتوانند از خدمات بستری استفاده کنند و درمان سرپایی برای آن ها مناسب تر باشد.

ترک مورفین چقدر طول می کشد؟

مدت زمان ترک مورفین به مولفه هایی بستگی دارد که عبارتند از:

• میزان مصرف مورفین
• مدت مصرف مورفین
• مدت زمان باقی ماندن مورفین در بدن
• نوع و روش ترک انتخابی

به طور  معمول ترک مورفین بین ۱۴ تا ۲۱ روز طول می کشد. در این زمان ۲ تا ۴ روز اول شدیدترین علائم ترک مورفین تجربه می شود و پس از آن رو به کاهش می رود. ظرف مدت ۲ هفته بیشتر علائم ترک مورفین از بین می رود. اما علائم روانی ترک مورفین ممکن است تا چند ماه به صورت خفیف ادامه یابد.

 

سم زدایی مرحله اول ترک مورفین

اولین قدم در توقف مصرف مورفین شامل سم زدایی است. سم زدایی مورفین فرآیندی است که در آن بدن شما مورفین را از سیستم خود خارج می کند. برنامه‌های سم‌زدایی ترک اعتیاد وجود دارند که نظارت شبانه‌روزی پزشکان و پرستاران را ارائه می‌دهند تا بتوانید به راحت‌ترین شکل ممکن از مورفین بهبود پیدا کنید و از عود فوری جلوگیری کنید. در حین انجام سم زدایی پزشکی، تیم پزشکی شما را برای علائم ترک مورفین تحت نظر و درمان می کند.

گاهی در طی فرایند سم زدایی باید از دارو های جایگزین استفاده کرد که البته تجویز پزشک متخصص، الزامی می باشد. بطور کلی این روش درمانی کمک می کند تا بدن فرد از ماده مخدر پاکسازی گردد و در نهایت فرد دارای یک جسم و روان سالم گردد. البته باید دقت داشت که در این روش درمانی دارو های جایگزین نیز خود ممکن است خطر ایجاد وابستگی بدنی و روانی را در افراد سبب شود. بنابراین بهتر است سم زدایی  و دارو درمانی در مراکز ترک اعتیاد معتبر و زیر نظر پزشک متخصص صورت بگیرند.

علائم ترک مورفین

ترک مورفین همانند ترک مصرف سایر مخدر ها دارای علائم و عوارض مخصوصی است که در حدود بین ۸ تا ۲۴ ساعت پس از آخرین مصرف، خود را در فرد نشان می دهند. تعدادی از این علائم عبارتند از:

• تعریق
• اضطراب و استرس
• اسهال
• درد عضلانی
• حالت تهوع و استفراغ
• بیخوابی
• تحریک پذیری
• سوزش پوست
• تپش قلب
• لرزش بدن
• آبریزش بینی

این علائم دارای خطرات جدی نیستند ولی اغلب برای فرد آزار دهنده هستند، بنابراین بهتر است برای درمان اعتیاد به مورفین و ترک آن، به یک مرکز درمانی مناسب و تخصصی مراجعه کرد.

 

 

روان درمانی درمان تکمیلی برای ترک مورفین

اعتیاد یک بیماری مزمن قابل درمان است. ترک اعتیاد برای طولانی‌مدت نه تنها مستلزم رهایی از وابستگی فیزیکی و سم زدایی ترک اعتیاد است، بلکه نیازمند بازآموزی افکار و الگوهای رفتاری فرد است که او را به سمت مصرف اجباری مواد سوق می‌دهد.

مرحله بعدی که در واقع تکمیل ترک مورفین و به طور کلی ترک اعتیاد است روان درمانی است، انواع روش های موثر در برای تثبیت ترک مورفین عبارتند از

• درمان شناختی رفتاری (CBT): در این روش درمانی، درمانگر به فرد کمک می کند تا او بر باور ها، نگرش‌ ها و عواطف خود تمکز کند و در نتیجه تفکر و هیجانات او طی این جلسات درمانی به وضعیت تعادل برسند.
• روان درمانی فردی: در این روش درمانی، فرد در جلسات درمانی به شکل انفرادی حضور دارد تا به صورت ریشه ‌ای و عمیق بتواند به بیان علل و مشکلات موجود در بحث اعتیاد و وابستگی به مورفین در خود، بپردازد و با بازخورد های حرفه ای و علمی درمانگر متخصص، تمایل او به مصرف مجدد مورفین از بین برود.
• خانواده درمانی: در روش خانواده درمانی، اگر شخصی به علت تعارضات و مشکلات موجود در محیط خانوادگی خود گرایش به مصرف مورفین پیدا کرده باشد، درمانگر از خانواده او نیز دعوت می‌ کند تا در جلسات درمانی در کنار او حضور داشته باشند و در نتیجه بتوانند به درک مشکل ریشه ای که سبب سوق داده شدن فرد به سمت مصرف مورفین شده است برسند و بتوانند به راه حلی مناسب در کنار یکدیگر فکر کنند.
• روان درمانی گروهی: در روان درمانی گروهی، فرد با افرادی که مشکل مشابه او را دارند برخورد کرده و از حمایت و درک متقابل بره مند می گردد که همین مسئله می توند به انگیزه بخشی در فرد کمک کند تا مسیر درمانی خود و بهبودی خود را به خوبی سپری کند و همچنین از جلسات روان درمانی، احساس بهتری دریافت کند و بداند که تنها نیست و افرادی هستند که همانند او با مشکل مشابه اعتیاد مواجه هستند و تلاش می کنند که آن ها نیز پاک شوند.

 

 مرکز ترک اعتیاد طلوعی دوباره

یکی از معتبر ترین کمپ ترک اعتیاد تهران مرکز ترک اعتیاد طلوعی دوباره است. این مرکز با مدیریت خانم نازنین روشن تجربه بیش از ۷۰۰۰ درمان موفق را برای خود به ثبت رسانده است. این مرکز خدمات سم زدایی سریع و فوق سریع و روان درمانی را برای بیماران خود اجرا می کند. تیم درمانی حرفه ای و کارآزموده با استفاده از تجهیزات مدرن مشغول خدمت رسانی به بیماران عزیز برای ترک اعتیاد هستند.

در این مرکز علاوه بر ترک اعتیاد، روان درمانی، رفتار درمانی و … برای درمان مشکلات و اختلالات روانی انجام می شود. طلوعی دوباره از امکانات پیشرفته ای نظیر درمان اعتیاد با نورفیدبک برای درمان بیماران خود استفاده می کند تا روند درمان سرعت بیشتری داشته باشد. علاوه بر آن خدمات پس از ترک اعتیاد، نظیر کاشت کپسول نالتروکسان برای کاهش هوس و وسوسه پس از ترک برای بیماران انجام می شود.

این مرکز امکانات رفاهی شامل اتاق های یک نفره و دونفره، تلوزیون، یخچال، اینترنت رایگان، سرگرمی و تفریحات جذاب را برای بیماران خود آماده کرده است تا در محیطی آرام و شاد بدور از دغدغه مراحل ترک مورفین و مواد مخدر را طی نمایند.همچنین کلینیک ترک اعتیاد بانوان نیز در این مرکز دایر است.